De beroemde quote van Albert Einstein, welke in het Nederlands luidt:
‘We kunnen een probleem niet oplossen met de denkwijze die het heeft veroorzaakt.’
Wat bedoelde hij hiermee?
De schier eindeloze reeks aan problemen waarvoor de mensheid zich eeuwenlang – en ook nu weer – voor gesteld ziet staan los je niet op met het oude denken dat eeuwenlang domineert.
Verbaast het je niet dat dezelfde problemen steeds maar weer in nieuwe jasjes tevoorschijn komen?
Mij wel…..
De problemen van vijftig, veertig, dertig, twintig en tien jaar geleden verschillen eigenlijk niet zoveel van elkaar wat inhoud betreft met die van nu.
En ook niet van de problemen die nog komen gaan in de denkbeeldige toekomst:
Oorlog is oorlog.
Ziekte is ziekte.
Honger is honger.
Armoede is armoede.
Tekort is tekort.
Crisis is crisis.
Ongelijkheid is ongelijkheid.
Etc.
In welke vorm deze ook maar verschijnen…..
En is de ene crisis opgelost, verschijnt de volgende.
Niets blijkt werkelijk te werken!
Zo lijkt het hier op de wereld te zijn: een schier oneindige reeks aan problemen.
Om moedeloos van te worden, nietwaar?
Een probleem is pas opgelost als het niet meer terugkomt.
Een probleem dat slechts een nieuwe vorm aanneemt is niet opgelost.
Voila zie hier: ‘la condition humaine’.
Hoe dan wel?
Einstein biedt uitkomst:
‘We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them.’
Wat hij bedoelt is volgens mij het volgende:
Het gaat er niet om de poppetjes te vervangen door nieuwe poppetjes.
Als het oude denken blijft domineren, maakt het niet uit in welk poppetje het verschijnt.
Het gaat erom het denken te veranderen….
Zolang het ego denken domineert herhalen we met zijn allen de eindeloos lijkende probleemcyclussen wereldwijd.
Het egodenken heeft namelijk één doel: het wil ons doen verschillen van elkaar.
Zodat we collectief vergeten wie en wat we ten diepste in waarheid zijn. En zo elkaar niet meer kennen.
En onbekend is onbemind.
Door verschillen te blijven benadrukken verliezen we het inzicht dat we in waarheid zo ontzettend veel op elkaar lijken!
Het favoriete middel dat het ego hierbij gebruikt is ‘oordelen’.
Oordelen is vergelijken.
En vergelijken is altijd pijnlijk.
Het egodenken kan bijna alles bedenken wat het wil.
Het egodenken is vindingrijk en slim: het verzint voor alle denkbare uiterlijke problemen oplossingen.
Maar werken ze ook echt?
Herinner je:
een probleem is pas opgelost als het niet meer terugkeert in een nieuwe vorm.
Verder is het egodenken geraffineerd, sluw, en in extremis boosaardig en gewelddadig van aard.
Maar één ding kan het niet!
Het ego kan niet liefdevol denken en liefhebben.
Nu komen we bij een betekenisvolle oplossing: kan ik weer liefdevol ‘leren’ denken én handelen?
Wat ik vergeten ben kan ik opnieuw weer ‘leren’ kennen.
Egodenken zorgt voor ‘alleen’ staan.
Liefdevol denken zorgt voor vereend staan.
Hoe dan?
Typisch aan het egodenken is ‘het oordelen’.
Wat als ik oordelen achterwege laat?
Liefdevol denken en handelen gebeurt automatisch zodra ik wegblijf van oordelen.
Nu ik de noemer onder alle denkbare problemen onderken, namelijk ‘het oordelen’ kan ik innerlijk eindelijk een betekenisvolle keuze maken.
Het egodenken en al zijn effecten leren doorzien en terugkeren naar liefde, onvoorwaardelijke liefde.
En zo ontdek ik dat ik de oplossing altijd al bij me heb gedragen.
Ik dacht alleen dat het probleem buiten mij is.
Wat dan ook weer een oplossing buiten mijzelf nodig leek te hebben.
Nu zie ik in dat er één probleem en één oplossing is: oordeel versus liefde.
Wil ik onderdeel blijven van het probleemdenken van het ego?
Of onderdeel uitmaken van de oplossing die onvoorwaardelijke liefde heet?
Mijn keuze staat vast.
En jij?
– Peter Winteraeken
Foto: Kalhh op Pixabay.
hashtag#hetprobleemofhetantwoord ?