Alle leven komt in essentie neer op eenvoud.
Want alle leven is eenvoud.
Kijk bv eens naar een boom, een kat, vogel, of hond, zij doen het ons voor: eenvoudig leven.
Eenvoudig leven is weten dat ik altijd kies tussen oordelen of vergeving.
Zoals alle oordelen over mezelf gaan is alle vergeving zelfvergeving.
Daarvoor heb ik niemand nodig.
Er zijn in waarheid slechts twee cursussen die we leren tijdens het leven:
- De cursus ‘Hoe doe ik mezelf pijn?’, is de weg die oordelen mij wijzen.
- De cursus ‘Hoe leer ik houden van mezelf?’, is de weg die vergeving mij wijst.
Ik ben alleen verward omdat ik geloof dat het spel van oordelen mij iets brengt wat ik wens. Maar al wat oordelen brengen is verwarring, afscheiding en verwijdering, lijden en een heleboel onvrede.
Dat mag natuurlijk, ik mag oordelen en bijgevolg de daarbij horende emoties ervaren.
En het is uitermate bevrijdend om te beseffen dat ik het me allemaal zelf aandoe. En als ik het mezelf aandoe dan kan ik ook anders (leren) kiezen.
Vergeving is die andere keuze!
Kan alle verwarring en gedoe in het leven alleen maar het gevolg zijn van oordelen? Kan het zo simpel zijn? Kan het écht zo eenvoudig zijn?
Het antwoord is eenvoudig: Ja!
Is er een andere manier om hiermee om te gaan?
Ja!
Heb je vergeving al eens geprobeerd?
En dan niet de oude vorm van vergeving waarbij ik de ander vergeef.
Maar uit liefde voor mezelf vergeef ik alle oordelen die ik bewust of onbewust (nog) koester over mezelf.
In die zin kun je vergeving werkelijke liefde noemen.
Waarom?
Omdat alle liefde begint met zelfliefde.
Ik kan niet van een ander houden als ik oordelen over mezelf erop na hou. Want dan breng ik oordelen binnen in elke relatie: thuis en op het werk. En dus schuld….met als gevolg conflict.
Eindeloos lijkende conflicten tussen mensen omdat ikzelf in conflict ben!
Houden van een ander kan alleen als ik mezelf bevrijd van elk oordeel over mezelf. En daarmee bevrijd ik automatisch alles waarnaar ik kijk van het oordeel over mezelf. Totdat moment zie ik slechts mijn eigen oordelen – over mijzelf – in jou! Dank je dat jij er bent. Zo kan ik me bewust worden hoe ik over mezelf denk. Want wat ik denk te zien in de ander, gaat altijd over mij.
Kijk een volgende keer nog eens naar een boom, een kat, vogel, of hond: zij oordelen niet, ze zijn.
Het leven is eenvoudig: ik oordeel óf ik vergeef.
Zo simpel is het!
De keuze is zoals altijd aan mij!
En jij?
Wat kies jij?
Ik sluit af met een beroemde quote uit Een cursus in wonderen:
‘Angst veroordeelt en liefde vergeeft.
Vergeving maakt zodoende ongedaan wat door angst is voortgebracht.’
– Peter Winteraeken
#ChooseAgain #vergeving #innerlijkevrede #Eencursusinwonderen