Hoe vaak interpreteer ik situaties?
Dat is als ik niet oplet bijna voortdurend het geval.
Ik zie de situatie, en de personen die daarbij betrokken zijn, nooit precies zoals het is.
Ik zie alleen zoals ik dénk dat het is.
Ik geef er mijn zelfbedachte betekenis aan.
En die zelfbedachte betekenis heeft in waarheid geen betekenis omdat deze ‘op eigen houtje’ is bedacht.
Check dit voor jezelf: vraag tien mensen eenzelfde situatie te beschrijven en je krijgt tien versies.
Wie heeft er nu gelijk?
Als ik in jouw schoenen leer staan dan zie ik het vanuit jouw perspectief.
In mijn schoenen zie ik het vanuit mijn perspectief.
Zo heeft iedereen ‘zijn gelijk’ aan zijn zijde.
Wie heeft nu de waarheid in pacht?
Wat gebeurt er als ik mijn gelijk, mijn perspectief op de kwestie opgeef?
En dit steeds vaker oefen in situaties die om een reactie van mij lijken te vragen.
Dan kom ik meer en meer met lege handen te staan.
Sta ik met een open geest, bereid om in het veld van ‘niet weten’ te verkeren. Het veld van oneindig veel mogelijkheden én oplossingen.
Met ‘zeker weten’ kom ik er niet.
Dan sluit ik mij af van verdere groei.
Daarom is de ‘Is het waar vraag’ van Byron Katie zo’n belangrijk hulpmiddel bij het onderzoeken van mijn gedachten die feiten lijken te zijn.
Ook haar vervolgvraag ‘Kan ik absoluut zeker weten dat het waar is?’ is krachtig als ik nog denk dat mijn kijk op de zaak waar is.
Dan kan ik alleen maar concluderen: nee, dat kan ik niet zeker weten.
Deze vragen ontdoen de verhalen die we onszelf én anderen vertellen van elke betekenisgeving en interpretatie.
Waarnemingsfouten worden zo rechtgezet, omdat we onze denkfouten als vergissingen leren herkennen.
Vervolgens kunnen we besluiten deze wel of niet op te geven.
Opgeven lukt als ik ook de vervolgvragen van Byron Katie erbij pak:
Hoe reageer ik als ik die gedachte heb?
Wat precies zeg en doe ik dan?
Hoe voel ik me dan?
En geeft deze gedachte mij stress of vrede?
Tot slot:
Wie zou ik zijn zonder deze gedachte?
Zelf merk ik dat ik hierdoor adequater kan reageren.
Waar ik vroeger nogal eens snel boos kon worden, zie ik nu wat ik er allemaal zelf bij verzin en laat deze verzinsels los.
Ik kan dan meer vanuit rust reageren.
Zoals Een cursus in wonderen het voorgaande samenvat:
‘Het is wellicht nuttig te onthouden dat niemand kwaad kan worden op een feit. Het is altijd een interpretatie die aanleiding geeft tot negatieve emoties, ongeacht hun ogenschijnlijke rechtvaardiging door wat feiten lijken te zijn.’
Ik zou zeggen, onderzoek dit voor jezelf.
Of niet natuurlijk….
In alles ben je vrij!
- Peter Winteraeken
Foto: Placidplace op Pixabay
#Eencursusinwonderen #ByronKatie #VierVragenDieJeLevenVeranderen